Geçmişten günümüze baktığımız zaman Ulumelan Belenli Köyü köylüleri olarak birbirimize yaklaşacağımız kenetleneceğimiz yerde birbirimizin dedikodusunu yapmaya, birbirimizden uzaklaştıracak hangi davranış varsa yapmayı bir alışkanlık haline getirdik. Kendimizi köyümüzdeki insanlardan üstün görerek bir kibir abidesi haline geldik ve köyümüzdeki insanları aşağlamayı kendimize bir yaşam felsefesi haline getirdik. Bu köyümüz insanlarının amansız hastalığıdır. Ankara'da, İstanbul'da ve diğer illerde yaşayan köylülerimiz kendini üstün görme köylülerini küçümseme, dedikodusunu yapma, aşağlama yarışına girmişlerdir. Ankara, İstanbul ve diğer illerde yaşayan emekli olmuş köylülerimiz yaz aylarında köylerine geldiklerinde birlik ve beraberlik içinde olacakları yerde birbirlerini çekiştirmeye arkasından dedikodusunu yapmaya ve kendi aralarında gruplaşmaya başlamışlardır. Köyümüze emekli olarak yaz aylarında gelenlerin tamamı aynı şekilde gruplar halinde birbirine adeta düşman kesilmişlerdir. Köyümüzde oluşan gruplar birbirini çekemezlik, birbirini beğenmeme, kibir abidesi olma yarışı içinde, birbirlerini aşağlama yarışı içine girmişlerdir.